شکلات شونیز کیلویی محصول غذایی ساخته شده از دانه های کاکائو، که به عنوان آب نبات مصرف می شود و برای تهیه نوشیدنی ها و طعم دادن یا پوشش دادن به انواع شیرینی ها و محصولات نانوایی استفاده می شود.
سرشار از کربوهیدرات، منبع عالی انرژی سریع است و همچنین حاوی مقادیر اندکی از آلکالوئیدهای محرک تئوبرومین و کافئین است.
درخت کاکائو بیش از 3000 سال پیش توسط قوم مایا، تولتک و آزتک کشت می شد که از میوه آن نوشیدنی، دانه کاکائو تهیه می کردند (گاهی از آن به عنوان نوشیدنی تشریفاتی استفاده می کردند) و همچنین از دانه به عنوان ارز استفاده می کردند.
مایاها شکلات را غذای خدایان می‌دانستند، درخت کاکائو را مقدس می‌دانستند، و حتی افراد برجسته را با کاسه‌هایی از این ماده دفن می‌کردند (همراه با سایر اقلام مفید در زندگی پس از مرگ).
در واقع، شناسایی کلمه (منشا اولمک) ka-ka-w (“کاکائو”) که بر روی آن ظروف حک شده بود، کلید رمزگشایی شیوه نوشتاری آوایی مایاها بود.
اسپانیا اولین کشور اروپایی بود که شکلات را در غذاهای خود گنجانده بود، اما اینکه دقیقاً چگونه این اتفاق افتاد مبهم است.
مشخص است که کریستف کلمب پس از چهارمین سفر خود در سال 1502، دانه های کاکائو را به اسپانیا برد، اگرچه در آن زمان کمی از آن ساخته شده بود.
معمولاً تصور می شد (اگرچه به نظر می رسد هیچ مدرکی وجود ندارد) که در سال 1519 مونتزوما دوم، فرمانروای آزتک مکزیک، نوشیدنی تلخ دانه کاکائو را برای فاتح اسپانیایی هرنان کورتس سرو کرد که متعاقباً این نوشیدنی را به اسپانیا معرفی کرد.
یک احتمال قوی این است که شکلات برای اولین بار در سال 1544 به همراه نمایندگان مردم مایان ککچی گواتمالا که با هدایایی (از جمله شکلات) برای بازدید از دربار شاهزاده فیلیپ آمده بودند، وارد اسپانیا شد.
با این حال، تا سال 1585 بود که اولین محموله ثبت شده دانه های کاکائو از وراکروز، مکزیک به اسپانیا رسید.
شکلات شیرین شده و طعم دار شده با دارچین و وانیل، به عنوان یک نوشیدنی گرم سرو شد و در دربار اسپانیا بسیار محبوب شد. سال ها قبل از ورود شکلات به فرانسه، انگلستان و فراتر از آن بود.
