شیشه از زمان پیدایش خود با انسان پیوند خورده است و کارکردی مضاعف دارد: به عنوان یک عنصر مفید و به عنوان یک شی تزئینی و هنری. قدیمی ترین بقایای شیشه مربوط به حدود 5000 سال قبل از میلاد است. و در نواحی آسیای صغیر، بین النهرین و مصر باستان یافت شده است.
شيشه مات شونده هم یک نوع شیشه است با کاربرد بالا.
اولین قطعات ساخته شده به طور کامل از شیشه به 2100 سال قبل از میلاد برمی گردد که در آن از تکنیک قالب گیری استفاده شده است. در حدود سال 200 قبل از میلاد، مصریان شروع به استفاده از نی شیشه‌ساز برای دمیدن شیشه کردند، روشی که تا به امروز تقریباً بدون تغییر باقی مانده است.
بعدها، رومیان این تکنیک را با استفاده از اکسیدهای فلزی به عنوان رنگ تکمیل کردند و استفاده از آن را برای حفظ و نگهداری محصولات خاص ترویج کردند.
در واقع، حرفه شیشه‌سازی تنها شغلی بود که اشراف در آن زمان می‌توانستند خود را وقف کنند. شیشه به یک شیء لوکس برای دکوراسیون تبدیل شد و استفاده از آن به عنوان بسته بندی برجسته شد.
شیشه به دلیل ویژگی های خاص خود، همراه با سرامیک، قدیمی ترین و پرمصرف ترین ماده توسط بشر برای نگهداری و نگهداری محصولات است.
S.XVII از قرن هفدهم استفاده از آن به لطف درپوش چوب پنبه ای که باعث آب بندی آن می شود، رواج یافت.
در اواسط آن قرن، سر کنلم دیگبی، یکی از اعضای دربار بریتانیا، اولین بطری شیشه‌ای «مدرن» را ایجاد کرد: استوانه‌ای و با شانه‌های شیب‌دار که بالای آن گردنی بلند قرار داشت، که یک سلف مستقیم از بطری بورگوندی فعلی بود.
S.XVIII در سال 1790، دولت فرانسه جایزه بزرگی را به هر کسی که روشی عملی برای نگهداری غذا برای سربازان ناپلئون کشف کرد، اهدا کرد.
محقق Nicolás Appert به این راه حل رسید: برخی از غذاهای بسته بندی شده در شیشه های شیشه ای، مهر و موم شده و سپس حرارت داده شده، ویژگی های خود را دست نخورده نگه می دارند.
