هسته زردآلو تلخ حاوی ماده آمیگدالین است. اسید هیدروسیانیک (سیانید) در طول هضم در بدن از آن آزاد می شود. مقادیر بیشتر منجر به مسمومیت می شود که در بدترین حالت حتی می تواند کشنده باشد.
بنابراین برای ارزیابی ریسک مصرف زردآلو در شیراز توصیه می کند که حداکثر یک یا دو دانه در روز بخورید، اما بهتر است از دانه های تلخ به طور کامل اجتناب کنید.
از سوی دیگر، هسته‌های زردآلوی شیرینی که در خواربارفروشی‌های معمولی پیدا می‌کنید، نباید دارای سطوح مشکوک اسید هیدروسیانیک باشند.
گوشت آن نرم و در مورد میوه های بیش از حد رسیده آرد آلود است. وقتی میوه رسیده است، گوشت آن به راحتی از هسته جدا می شود. گوشت و پوست زردآلو به رنگ زرد روشن تا قرمز نارنجی است.
طرفی که رو به خورشید بود قرمز رنگ است. پوست با موهای ظریف پوشیده شده است، احساس نرمی و مخملی می کند. مزه پالپ شیرین مانند شکر تا شیرین و ترش معطر است.
انواع زردآلو بسیار متنوع است، گونه هایی که در زمان های مختلف می رسند و از نظر اندازه، رنگ، بافت پوست و طعم متفاوت هستند.
فصل زردآلو از ماه مه تا اواسط سپتامبر است. در ماه مه و ژوئن آنها از مراکش و اسپانیا وارد می شوند. فصل اوج ژوئیه و آگوست است. سپس میوه ها نیز از فرانسه، ایتالیا، یونان، ترکیه و مجارستان می آیند. از اواخر نوامبر تا مارس می توانید زردآلو را از خارج از کشور خریداری کنید.
میوه رسیده را باید سریع خورد. آنها بیش از دو روز در یخچال تازه نمی مانند.
زردآلو بهترین طعم تازه را دارد. اما آنها همچنین به عنوان رویه کیک، فرآوری شده به مربا، کمپوت، لیکور یا کنسرو محبوب هستند.
اگر آنها را گرم کنید، طعم شیرین خود را از دست می دهند: سپس میوه ها که ترش شده اند، تضاد خوشمزه ای در پایه های دسر شیرین ایجاد می کنند. کوفته زردآلو اتریشی به ویژه شناخته شده است. زردآلو به غذاهای با گوشت بره یا بوقلمون طعم خاصی می بخشد.
