ابتکارات برای کاهش بطری پلاستیکی 250 سی سی در لندن فراوان است.
شهردار صادق خان اعلام کرد که قصد دارد 100 فواره جدید برای پر کردن بطری بسازد. بهار گذشته، به دوندگان ماراتن لندن، کیسه های جلبک دریایی خوراکی در کیلومتر 37 که حاوی یک نوشیدنی ورزشی بود، داده شد.
و Selfridges، فروشگاه های زنجیره ای سکولار لندن، بطری های پلاستیکی را از کافه تریاهای خود حذف کرده و به نفع بطری های شیشه ای، قوطی های آلومینیومی و نقاط پر کردن مجدد است.
هنگامی که بطری ها تبدیل به زباله شدند، کارآفرینان در سراسر جهان به آنها مراجعه می کنند تا آنها را به کارتریج جوهر چاپگر، میله نرده ها، کاشی های سقف، فرش، کفپوش و قایق تبدیل کنند.
خانه ها حتی از بطری ساخته شده اند. جدیدترین آنها یک خانه سه طبقه مدرن در سواحل رودخانه Meteghan در نوا اسکوشیا است که توسعه دهندگان آن می گویند که می تواند در برابر طوفان رده 5 مقاومت کند. فقط 612000 بطری مورد نیاز بود.
نسخه‌های جدیدی از بطری‌هایی که ادعا می‌کنند زیست تخریب‌پذیر یا کمپوست‌پذیر هستند، مرتباً در آزمایشگاه‌ها ظاهر می‌شوند، و شیمیدان‌های صنعت پلاستیک در حال آزمایش «بازیافت شیمیایی» هستند.
یعنی تبدیل پلیمرها به مونومرهای تشکیل‌دهنده‌شان برای ساخت بطری‌های پلاستیکی جدید.
همه راه‌حل‌ها تا حدی مقیاس‌پذیر نیستند که تفاوت محسوسی ایجاد کند، و بیشتر آنها – از جمله راه‌حل‌های زیست تخریب‌پذیر – به تکمیل ابتدایی‌ترین و کم‌کارکردترین بخش عمر بطری نیاز دارند. کسی باید آنها را بردارد.
نرخ بازیافت همچنان پایین است. در سال 2016، کمتر از نیمی از بطری های خریداری شده در سراسر جهان جمع آوری شد.
به گفته سوزان کالینز، مدیر اجرایی موسسه بازیافت ظروف، بطری های جدید PET ساخته شده در ایالات متحده تنها حاوی 7 درصد مواد بازیافتی هستند.
اگرچه مصرف‌کنندگان نوشابه در دهه‌های قبل از اختراع PET، بطری‌های شیشه‌ای را برای بازپرداخت بازگرداندند، شرکت‌های نوشابه بازیافت را تشویق کرده و با قانون سپرده‌گذاری بطری مخالفت کرده‌اند به این دلیل که هزینه زیادی برای آنها دارد.
شرکت های نوشیدنی متعهد شده اند از بطری های قابل بازیافت بیشتری در فرآیند تولید استفاده کنند، هدفی که هدف آن کاهش تولید رزین جدید و افزایش نرخ بازیافت با افزودن ارزش به بازیابی بطری است.
